Gülin kızıyla yollarda! 3. dünya turuna Trans Sibirya ile başladılar
![]()
Zeynep Gülin De Vincentiis... Boğaziçi Üniversitesi, Makine Mühendisliği mezunu bir genç kızken ilk kez 2001’de tek başına dünya turu yaptı. Dünyayı keşfettikçe içindeki ateş iyice alevlendi. 2008’de bu kez denizden çıktığı ikinci dünya turunda İtalyan eşi ile tanıştı. Ve şimdi 99 günde tamamlamayı hedeflerikleri üçüncü dünya turunda bu kez üç kişiler: 3,5 yaşındaki kızları Lara ile!
“Seyahat, sorun-bela-güçlük üçlüsünü komediye çevirme sanatıdır.” Böyle tanımlıyor macerasını:
Bu kez dünya turuna Moskova’dan başladılar. Trans Sibirya treni ile Rusya’yı boydan boya geçtiler. En son ABD’de, San Diego’dan aldık mesajlarını.
Zeynep Gülin De Vincentiis’in hem gezisini, hem Rusya izlenimlerini, hem “hayat yolunu” merak ettik ve kendisine birkaç soru yönelttik. İşte yanıtları:
- Dünya turu fikri ne zaman nasıl çıktı, ve hangi rüzgâr sizi Rusya’ya attı?
Ben dünyayı bütün olarak görüyorum. Gördüğüm ülke sayısı tutmuyorum. (Tutanları da sevmiyorum ;) Gittiğim yoldan geri dönmeyi de sevmiyorum. Dünya da yuvarlak, malum. Trans-Sibirya treni her gezginin, seyahat severin rüyasıdır veya listesindedir. Başlayıp dünyanın beşte birini gitmişken uçağa binip geri dönmek mantıklı gelmedi. Görmediğim yerlere uğrayarak bir tur daha atayım dedim. Kızıma da dünyayı göstermek istiyordum.
- Dünyanın yedi iklimini gezmiş birisi olarak Rusya’ya dair önce genel izlenimleriniz, düşünceleriniz? artılar ve eksiler neler?
Maalesef Rusya'ya dair genel izlenimlerim pek olumlu değil. Belki bizim şanssızlığımız olabilir tabii ama hep aksi insanlara denk geldik. Bir şey söylediklerinde sert ve suratsıza cevap veriyorlar. Tren istasyonunda “International Tickets”daki kadınlar iki kelime İngilizce anlasalar da bir kelime İngilizce konuşmuyorlar. Havaalanındaki information'da da İngilizce konuşmuyorlar. On sene önce geldiğimde de aynı olayları hatırlıyorum. Halen bir şey değişmemiş. O kadar sürede insan biraz gelişme bekliyor.
- Rusya’da nasıl bir güzergâh izlediniz? Ne gibi zorluklar yasadınız?
Daha önce St. Petersburg dahil bir Rusya gezisi yapmıştım. Bu sefer sadece Moskova'da üç gün kaldık ve sonra Trans-Moğolistan trenine bindik. Kızımla ben Rusya vize istemediği için Türk pasaportumuzla seyahat ediyorduk ama bilette İtalyan diye yazmışlar. Onu düzeltmek için gittiğimizde bizden 150 Euro para istediler. Metroya girişte de biniş kartını geçirdiğinizde kapı açılmak yerine kartsız geçmeye kalkarsanız kapı kapanıyormuş. Çocuklar ücretsiz diye kızım geçerken tam yüzünün önünde şak diye kapandı. Hepimiz çok korktuk. Eşim de ben de bir saniye önce kapanmış olsa ne olacağını düşünmek dahi istemiyoruz.
- İyi tarafından baktığınızda Rusya’ya dair yaşadığınız bir anı, bir hikayenizi paylaşır misiniz?
Trende tanıştığımız bir İngiliz’in bloğunda Rusların ne kadar cana yakın ve yardımsever olduklarını okuyunca saşırdım. Bizim deneyimimiz tam tersineydi. Ama onların bahsettikleri barda tanıştıkları insanlardı. Belki Ruslar biraz içince sıcakkanlı oluyorlardır, biz içmediğimiz için denk gelmedik. Öte yandan, tanıdığım bir Rus ve ailesi ayni o tanıma uyuyorlar. Tren restoranındaki Ruslar da İngilizce konuşmasalar da çok sempatik ve güleryüzlülerdi.
- Çocukla dünya turu… Kulağa ‘çılgınlık’ gibi geliyor? Sahi nasıl?
Belki biraz öyle. Çocuk yetiştirmek sabır testi, ömür törpüsü. Çocukla yolculuk yapmak daha fazlası. Geçen akşam kızımı kollarından tutup pencereden atasım geldi! Dünyanın en kıymetli şeyi olmasa yapacaksın da☺ Sudan bir sebepten huysuzluk yapıp laf dinlemiyor. Mantıklı açıklamalar da iŞe yaramıyor. Zaten hepimiz yorgunuz, jetlag olmuşuz, gündüzümüz gecemiz ters dönmüş. Tabii huysuzluğunun nedeni de o. Ve yine tabii, onunla gülüp eğlendiğimiz zamanlar ise eşsiz, paha biçilmez ve bir ömre bedel.
Öte yandan bir çocuk kapı açıyor. Tek başına gezerken insanlar size daha rahat yanaşabiliyorlar. İki kişi olduğunuzda genelde uzak duruyorlar, kendi dünyanızda kapalı kalıyorsunuz. Yanınızda çocuk olunca ise insanlar çocuğa gülümseyince size de gülümsüyorlar.
Bir arkadaş “E Gülin vallahi pes!” dedi. “Biz 8 yaşındaki iki çocukla Japonya gibi düzenli bir ülkede perişan olduk ki, sen 3,5 yaşındaki kızınla Sibirya'dan Panama'ya dünyanın en tehlikeli yerlerine gidiyorsun, pes!”
İnsanlar dört çocukla (2-4-6-8 yaşlarında) dünyayı dolaşıyor, üç çocukla (10 aylık, 3 ve 6 yaş) tekne ile yıllarca geziyorlar. Ben de onlar nasıl yapıyor anlayamıyorum :) Neymiş, her şey göreceliymiş!
- Sizi takip etmek isteyenler ne yapsın? nereden okusun maceralarınızı?
www.gulin.world adresinde dünya üstüne genel düşüncelerim var. Kocam Facebook, Twitter ve gulinworld.weebly.com adresinde blog da açtı. Ama ben bunların hiçbirine pek ısınamadım. Dönüşte ikinci dünya turumun ve ardından bu turun da kitaplarını bitiririm diye umuyorum. Bir yayıncı da bulursam ilgilenen okur. Onun dışında ben, hemen herkesin hayal ettiği bir şey yaptığım için “like” eden hayran kitlesi istemiyorum, dünya ile ilgili görüşlerime katılan, benimle ayni değerleri paylasan insanlardan bir aile oluşturmak istiyorum.
GULİN'İ İZLEYİN:
http://www.gulin.world/
17.10.2015
Реклама