Biz Rusya'da oyumuzu kullanalım ama, siz de gelin şu sorulara cevap verin...
SUAT TAŞPINAR yazıyor: Biz uzaklarda olsak da, bu güzel memleketin "kenar süsü" değil, "asli unsuru"yuz. Belki "gurbet"teyiz ama, "garip" değiliz... Bardağa önce "dolu tarafından" bakalım: Yurtdışında yaşayan Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları, anayasal güvence altındaki oy verme haklarına geç de olsa kavuşuyorlar. Bugün cumhurbaşkanlığı seçiminde, yarın milletvekili seçimlerinde...
Rusya'da şu anki verilerle 10 bin 600 civarı seçmen olduğu, vatandaşlar kayıtlarını kontrol edip yeniledikçe bu sayının daha da artacağı söyleniyor. 10 Ağustos'taki seçim için biz "gurbetçiler" 31 Temmuz, 1 ve 2 Ağustos tarihlerinde, yani toplam üç gün oy kullabileceğiz. Moskova'da büyükelçilikte dört; Kazan, St. Petersburg ve Novorossiysk'teki konsolosluklarda da birer sandık olacak. İlk sefer olduğu için, seçmen kayıdından oy verme işlemine kadar türkü aksaklıklar olabilir; bunu "prova" sayacağız.
Bir de bardağın "boş görünen" tarafından bakalım bu tarihi seçime:
Yurtdışında yaşayan vatandaşların önüne sandık konuyor ama, Ankara'dan onların sorunlarına yeterince sahip çıkılıyor mu?
"Uzak diyarlarda" çoğu kez "saldım çayıra, Mevlam kayıra" usulü, kendi yağlarıyla kavrula kavrula başarıya ulaşan müteşebbislerimizin başarılarıyla memlekette övünürken, onların dertlerini tasalarını Ankara'ya taşıyabiliyor muyuz?
Mesela neden memlekete büyük maddi-manevi katkısı olan "yurtdışındaki Türklerin" TBMM'de temsilinin önünü açacak bir "Türkiye milletvekilliği" ya da "kontenjan milletvekilliği" konusu hep lafta kalıyor?
Mesela neden bizim sesimiz kısılarak, Ankara'da belki birileri duyar diye tekrarladığımız, "Türkiye ile Rusya arasında bir anlaşma, bir muafiyet olmadığı için Türk-Rus evliliğinden olma çocuklarımız teorik olarak hem Türk, hem Rus ordusuna askerlik yapmak zorunda... Pratikte bundan kurtulmak için bin eziyet çekiliyor, bir yerde askerlik yapana diğerinde muafiyet tanınsın" çağrısına kimse kulak vermiyor?
Mesela Rusya kendi projesini tamamına erdirmişken, yıllardır dilden düşmeyen Moskova Türk Kültür Merkezi projesi neden hala gerçekleştirilemedi?
Mesela neden Rusya'da çalışan işçilerimizi sosyal hakları, emeklilik meseleleri ile ilgili benzer dertler "teferruat" sayılıp gündeme taşınmıyor?
Mesela neden hala Moskova'da yaşayan Türk vatandaşlarının çocuklarının Türk dilinden, kültüründen, tarihinden bihaber büyümemeleri, "kayıp nesil" olmamaları için, devlet okulu açılamıyorsa bile hiç değilse Milli Eğitim Bakanlığı tarafından birkaç öğretmen yollanması talebi, sümen altına süpürülüp duruyor?
Mesela neden Türkiye ile Rusya vizesiz rejime geçip "stratejik ortaklık" yolunda da sağlam adımlarla yürürken, siyasi ve ekonomik ilişkilerimiz pek çoklarının kıskandığı bir düzeye varmışken, çifte vatandaşlık konusunda herkesi rahatlatabilecek inisiyatif alınmıyor? En azından bu konuda talepkar olunmuyor?
Listeyi uzatmak mümkün...
Ama derdimiz bağcı dövmek değil; üzüm yemek.
Tamam; yurtdışında yaşayan vatandaşların zaten analarının ak sütü gibi helal olan "oy" hakkı, bu kadar kayıp yıldan sonra verildiyse yine de "Geç olması, hiç olmamasından iyidir" diyelim; öpüp başımıza koyalım.
Ama diğer yandan, önüne sandık koyduğunuz yurtdışındaki vatandaşlarınızın, kendi namımıza Rusya'dakilerinin, hele de memlekete bu kadar büyük katkıları var iken yukarıdaki sorularına verecek cevabınız yoksa, iktidarıyla-muhalefetiyle, elinizi vicdanınıza koyun ve sonra oy isteyin.
Dedim ya:
Biz uzaklarda olsak da, bu güzel memleketin "kenar süsü" değil, "asli unsuru"yuz.
Belki "gurbet"teyiz ama, "garip" değiliz...
30.6.2014
Реклама